ประวัติความเป็นมา

ประวัติความเป็นมา

หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการแสดง  

ชื่อย่อ : ศศ.ม. (ศิลปะการแสดง)

ภาษาอังกฤษ :  Master of Arts Program in Performing Arts

คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

ความเป็นมาของหลักสูตร

         หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการแสดง มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ในเบื้องต้นได้เริ่มเปิดรับนักศึกษาเข้าเรียนตั้งแต่ปีการศึกษา 2551 อย่างต่อเนื่อง โดยสังกัดบัณฑิตวิทยาลัยเป็นเวลารวม 9 ปี และในปีการศึกษา 2560 หลักสูตรได้ย้ายมาสังกัดคณะศิลปกรรมศาสตร์ เพื่อให้การศึกษาทางศิลปะการแสดงเป็นการศึกษาที่ต่อเนื่องตั้งแต่ระดับปริญญาตรี โทและเอก สำหรับการฝึกทักษะความชำนาญในทางปฏิบัติและทฤษฎีสู่ความเป็นศิลปินและนักวิชาการด้านศิลปะการแสดงที่มีความสามารถ ถนัดวิชาการและเชี่ยวชาญงานศิลป์

        หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต  สาขาวิชาศิลปะการแสดง  มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา นับได้ว่าเป็นสถาบันที่มีที่มีความพร้อมด้านคณาจารย์มากที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านคุณวุฒิระดับดุษฎีบัณฑิตตรงตามสาขาทั้งในและต่างประเทศ  ทั้งยังมีเครือข่ายทางวิชาการที่เข้มแข็งกับมหาวิทยาลัยทั้งในและต่างประเทศอีกด้วย  อย่างไรก็ดีคณะกรรมการหลักสูตรฯ ยังคงดำเนินการปรับปรุงและพัฒนาหลักสูตรศิลปะการแสดงระดับบัณฑิตศึกษาให้ทันสมัย ก้าวหน้า สอดคล้องกับศักยภาพที่มีและตอบสนองความต้องการของกลุ่มเป้าหมายมากที่สุด เพื่อผลิตบัณฑิตที่มีคุณภาพออกสู่สังคมสามารถนำความรู้ไปใช้เป็นทุนในการพัฒนางานศิลปะและพัฒนาประเทศด้านอื่นๆให้ก้าวหน้าอย่างมั่นคงต่อไป

หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการแสดง

ชื่อย่อ : ปร.ด. (ศิลปะการแสดง)

ภาษาอังกฤษ :  Doctor of Philosophy Program in Performing Arts

คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

ความเป็นมาของหลักสูตร

          ความรู้ด้านศิลปะการแสดงเป็นปัจจัยสำคัญยิ่งอย่างหนึ่งต่อการสร้างความสัมพันธ์ ความเข้าใจระหว่างกลุ่มชน ชุมชนทั้งในประเทศและระหว่างประเทศ เพื่อเป็นฐานในการพัฒนาเศรษฐกิจ และจรรโลงศิลปะของชาติร่วมกัน ความตระหนักในความสำคัญดังกล่าว คณะศิลปกรรมศาสตร์จึงพัฒนาและเริ่มเปิดสอนหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (ศิลปะการแสดง) ในปีพ.ศ.2561 เป็นต้นมา  เพื่อผลิตดุษฎีบัณฑิตในฐานะนักวิชาการและนักวิจัย ที่มีความรู้ในลักษณะที่เป็นสหวิทยาการ (inter-disciplinary) อย่างที่สังคมในปัจจุบันมีความต้องการสร้างบุคลากรกลุ่มใหม่ที่มีความเชี่ยวชาญในภูมิภาคศึกษาอันเป็นก้าวใหม่ของการผลิตทรัพยากรบุคคลของประเทศและสังคมโลกผ่านมิติทางศิลปะการแสดง เพื่อสืบสานวัฒนธรรมของชาติทั้งยังเป็นการส่งเสริมแนวทางการพัฒนาภูมิปัญญาทางด้านศิลปะและวัฒนธรรมสืบต่อไป  นับเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันทางศิลปวัฒนธรรมร่วมกันอีกทางหนึ่งด้วย